NIKE IST Powered by 8: A Night of Movement, Memory, and the Mechanics of Subculture

Nike, şehrin kolektif hafızası ile bir sonraki adımı şekillendirmeye yönelik amansız arzusu arasında bir yerde, Atatürk Havalimanı’nın jet hangarlarını geçici bir serbest bırakma alanına dönüştürdü. Etkinlik mi? “IST Powered by 8″- Nike’ın en yeni Air Max DN8 silüetinin lansmanı etrafında tasarlanmış kültürel bir gece. Şehirle, gençlikle, hafızayla ve hayal gücüyle kurulan bu deneyim; müzik, çağdaş sanat ve sokak kültürünü Nike’ın yenilikçi vizyonu etrafında bir araya getirdi.

Nike, geleneksel bir etkinlik düzenlemek yerine anahtarları şehrin yaratıcı yeraltı dünyasına teslim etti. Sonuç, yalnızca ürün yenilikleriyle değil, kültürün gerçekte nasıl hareket ettiğini anlayan sanatçıların bedenleri, zihinleri ve jestleriyle şekillenen duyusal bir deneyim oldu. Gecenin ritmini, canlı setlerinde deneysel elektronikleri sıcak, nostaljik frekanslarla birleştiren Avangart Tabldot ve Doruk belirledi. Zaman, mekân ve kültürel aidiyet gibi kavramlar; ses, ışık, obje ve hareket aracılığıyla yeniden sorgulandı. Nike’ın “Dynamic Air” teknolojisinin sunduğu akışkanlık hissi, etkinliğin kurgusuna da sirayet etti.

Baco Studio (Oğuzcan Pelit), Sanayi Güzeli’ni, yani elden geçirilmiş Tofaş Şahin’i retro bir fetiş olarak değil, endüstriyel bir kimlik tuvali olarak sundu. Esnaf çıkartmaları ve sokak sloganlarıyla boyanan araba bir heykelden daha fazlasıydı; 1990’ların kodlanmış estetiğini yeni bir görsel dile taşıyan yuvarlanan bir arşivdi.

Tchane Okuyan’ın “Sonsuz Kaçışların Özgürlüğü” adlı yerleştirmesi ise geleneksel sanat izleyiciliğini ters yüz etti. Katılımcıların portrelerini anlık olarak üreterek canlı bir arşiv yaratan sanatçı, anı bir imgede değil; dönüşen bir bellekte dondurdu. Bu üretim süreci, hem bireysel kaçışları hem de kolektif hafızayı görselleştiren bir performansa dö

Bu ne bir sergi ne de bir konser olarak görebiliriz—hareketin harekete geçirdiği bir kültür buluşması gibi. Air Max DN8, yeni “Dinamik Hava” sistemiyle – çift hava ünitesi ve sekiz iç borudan oluşan bir yapı – hem metafor hem de mekanizma haline geldi. Tıpkı spor ayakkabının basıncı sürekli bir akış halinde ayağa dağıtması gibi, gece de disiplinler, mekanlar ve kimlikler arasında akarak sınırları ortak bir ivme lehine eritti. Nike sadece alt kültürü öne çıkarmakla kalmadı, direksiyona geçmesine de izin verdi. 

Hareket mesaja dönüştüğünde, hafıza da eser haline gelir. İşte o zaman bir ayakkabı lansmanı tamamen başka bir şeye dönüşür.